O globalizacji niektórzy marzyli od dawna, McLuhan pisał o globalnej wiosce już w roku 1960. Były euforyczne momenty, kiedy to globalizację mylono z postępem, zapominając, że oba pojęcia są jedynie kategoriami oglądu świata i realnie istnieją wyłącznie w ludzkich głowach. Postęp jednak ma odcień wartościujący, globalizacja natomiast to efemeryczny zespół trendów, co do których natury wszyscy znani mi teoretycy kłócą się, podkładając pod etykietę, co tylko może się zamarzyć. Trochę to przypomina tworzenie flaszki wina ze zlewek z całego świata.
Jak już napisałem, globalizacja może oznaczać przeniesienie struktury rynku najbogatszego na cały świat, z zaletami i wadami. W takim sensie bardziej przypomina kolonializację świata przez czynnik najpotężniejszy, w przypadku moich rozważań rynek amerykański. Takie podejście powoduje, że w elemencie najsilniejszym sprzeczności ulegają znoszeniu, przenosząc się do elementów skolonializowanych, słabszych, jako że nic w najwspanialszym ze światów nie ginie. Cierpliwych i mocno zaangażowanych zapraszam do lektury „Kapitału” Piketty’ego. Psychologicznie słabsi zawsze byli zafascynowani mocniejszymi i chętnie przejmowali od nich mody, upodobania, kulturę.
Popularność w świecie winnego krytyka, ja zaś nazwałbym go reżyserem winnego rynku, Roberta Parkera Jr została wygenerowana przede wszystkim przez globalizację w amerykańskim wydaniu. Ci, co Parkera nie lubią, oskarżają go o winy, które trzeba wiązać raczej z ogólnymi trendami. Sam Parker potrafił genialnie takie trendy wykorzystać, co wcale nie znaczy, że był demiurgiem całego rynkowego zła.
W pewnym sensie za globalizację po amerykańsku odpowiadają również ci poza Ameryką, którzy na niej zarabiali najbardziej. W przypadku win z Bordeaux trudno zrzucać na Parkera winę za to, że francuscy producenci podwyższali ceny o 500% świadomi tego, że Amerykanie zechcą tyle zapłacić. Zarabianie na snobizmie kończy się wtedy, kiedy nie ma wśród klientów snobów, ale można było też skromnie zarabiać, jak Pan Bóg i moralność przyzwoitego człowieka nakazywała. Ameryka kolonizowała świat tylko dlatego, że godził się on na to, gdyż było tak w interesie jego możnych.
Przestała być tym zainteresowana, bo wykończywszy inne rynki nie mogła już nic zarobić. Tym można wytłumaczyć sukcesy współczesnych amerykańskich izolacjonistów i nagły powrót ślimaka do skorupy. Tym także tłumaczę fakt, że Robert Parker Jr został doceniony w Europie, nade wszystko we Francji, bo w końcu Francja na nim najwięcej zarobiła. Lecz o tym będzie już w następnym tekście.