Od samego rana w telewizorni dyskutują o najważniejszym światowym wydarzeniu (sorry, ewencie), a mianowicie o tym, jak Brad Pitt z Andżeliną się rozwodzą. Przy całej mojej sympatii do Joe Black’a i jego małżonki nie widzę żadnego powodu, aby przez tyle godzin roztrząsać tak zasadniczy dla nich problem. Cóż, takie to absolutne zagubienie poczucia proporcji i rozwodnienie zupełne mózgów u szamanów świadomości na telewizyjnych ekranach.
Tutaj też znaleźliśmy się wszyscy w ślepym zaułku. W porywach optymizmu daję światu jeszcze trzydzieści lat, po czym wszystko się w kawałki rozsypie i to wcale nie z powodu wybuchu supernowej, czy innych meteorów. Po prostu świat dojdzie do takiego poziomu degrengolady, iż nikomu nic nie będzie się chciało samodzielnie i rozumnie przedsięwziąć, wszyscy – bowiem – zapatrzeni będziemy w kolejnego iOSa, czy iPhona, albo w inne gadżety i w nich umieściwszy wzorce i idole będziemy czekać, aż za nas podejmą decyzję, czy wstać rano lewą, czy też prawą nogą.
Nic tutaj nie pomoże żaden Piketty i jego tysiące stron wynikających z galijsko-łacińskiej swady, nic nie pomoże przeżywany aktualnie w moim kraju bunt staruszków z anachronicznymi rozwiązaniami. Taka jest kolej rzeczy, idziemy ku zidioceniu z własnej woli, a ta uruchomiona została chyba po raz ostatni.
Nazwijmy to ekonomicznym egzystencjalizmem sceptycznym, o ile ktokolwiek zechce zrozumieć, co w tym określeniu zawarto. Cały wrodzony optymizm wyczerpuję codziennie pisząc te moje dyrdymałki, jednakże obserwacja i jaka taka umiejętność wyciągania wniosków prowadzą w otchłań pesymizmu, z której trudno wrócić, nawet jeśli zauważam, iż resztki elit i co rozsądniejsi politycy podejmują próby ratowania, co uratować można.
Masy przekroczyły, obawiam się, krytyczną masę skretynienia.
Zaś bunt staruszków, którzy widzą zagrożenia, lecz nie rozumieją, że leczeniem nie jest powrót do przeszłości? Mamy to właśnie u nas, chociaż formacja zaczyna się sypać, paradoksalnie z powodu wszechobecnego skretynienia.
Po nich przyjdą gorsi, jeszcze głupsi. I to by było na tyle.